can

Un can de pastre dels Pirenèus

Occitan

Etimologia

Del latin canis.

Prononciacion

[ka], /ka/

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	can	cans
	[ka]	[kas]
Femenin	canha	canhas
	[ˈkaɲo]	[ˈkaɲos]

can masculin

1. Zool. Mamifèr de l'òrdre dels carnivòrs e de la familha dels Canids (Canidae), (canis lupus familiaris).

Sinonims

• gos
• chin

Derivats

canalha canhòt canhotar canicula

canid canilha canin

Reviradas

alemand: Hund (de) masculin angami: tefü (njm) anglés: dog (en), hound (en) basc: txakur (eu) breton: ki (br) catalan: gos (ca) masculin, ca (ca) masculin chèc: pes (cs) danés: hund (da) espanhòl: perro (es) masculin esperanto: hundo (eo) finlandés: koira (fi) francés: chien (fr) masculin grèc: σκύλος (el) (skýlos) italian: cane (it) masculin leton: suns (lv)

mangghuer: nughuai (mangghuer) monguòr: nohui (mjg) neerlandés: hond (nl) oneida: é·lhal (one) ongrés: kutya (hu) polonés: pies (pl) portugués: cão (pt) masculin romanés: câine (ro) masculin sema: atsü (nsm) shoshone: dialècte de l'oèst de Duck Valley: satee (shh), dialècte de Fort Hall: sadeeʼ (shh) suedés: hund (sv) turc: köpek (tr) ucraïnian: собака (uk) femenin

Anglés

Etimologia

→ Etimologia de completar. (Ajustar)

Prononciacion

[kæn], /kæn/

Vèrb

can

1. Poder

Sinonims

• be able to

Nom comun

can

1. Botelheta, caneta