chin

Veire tanben : chiñ

Chin de pastre dels Pirenèus

Occitan

Etimologia

Del latin canis.

Prononciacion

[tʃi], /tʃi/

Nom comun

Declinason
Dialècte : naut lemosin
	Singular	Plural
Masculin	chin	chins
	[t͡si]	[ˈt͡si]
Femenin	china	chinas
	[ˈt͡sino]	[ˈt͡sinaː]

(lemosin) (lengadocian) chin masculin

1. Zool. Mamifèr de l'òrdre dels carnivòrs e de la familha dels Canids (Canidae), (canis lupus familiaris).

Sinonims

• gos
• can

Variantas dialectalas

• chen (lemosin)

Derivats

• chinareda

Traduccions

alemand: Hund (de) anglés: dog (en), hound (en) armèni: basc: txakur (eu) breton: ki (br) bulgar: catalan: gos (ca), ca (ca) chèc: pes (cs) danés: hund (da) espanhòl: perro (es) esperanto: hundo (eo) estonian: finlandés: koira (fi) francés: chien (fr) grèc: σκύλος (el) (skýlos)

indonesian: islandés: italian: cane (it) leton: suns (lv) lituanian: neerlandés: hond (nl) norvegian: ongrés: kutya (hu) polonés: pies (pl) portugués: cão (pt) romanés: câine (ro) suedés: hund (sv) turc: köpek (tr) ucraïnian: собака (uk) femenin