classic

Occitan

Etimologia

Del latin classicus

Prononciacion

/kla'sik/, /kla'sik/ França (Bearn) : escotar « classic »

Sillabas

cla|sic

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	classic	classics
	[klaˈsik]	[klaˈsiks]
Femenin	classica	classicas
	[klaˈsiko̞]	[klaˈsiko̞s]

classic

1. Se dich mai sovent d’un autor que l’excelléncia o lo temps li balhan una autoritat.
2. Quenten una particulara estetica, lo classicisme, caracterizada per la recerca de l’equilibri e de la sobrietat.
3. Tradicional e sens extravagança.
4. Que se rapòrta a un periòde considerat coma fòrça brilhant o equilibrat, e que servís de referéncia per las epòcas seguentas.
   1. L’Antiquitat classica : La Grècia e Roma fins a 300 après AbC.
   2. Las lengas classicas : Lo grèc e lo latin.
   3. La Grècia classica : del sègle V AbC.
   4. L’epòcaclassica : Le sègle XVII europèu
5. (familièr) Corrent, banal.
   • Es lo còp classic.

Derivats

• classicisme
• classicament

Traduccions

alemand: klassisch (de) anglés: classic (en) basc: klasikoa (eu) catalan: clàssic (ca)

espanhòl: clásico (es) francés: classique (fr) italian: classico (it) portugués: clássico (pt)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
classic	classics
[klaˈsik]	[klaˈsiks]

classic masculin

1. Autor de referéncia.
2. Òbra pro anciana e avent exercit una granda influéncia.
3. Partesan del classicisme.
4. Musica classica.
5. Çò qu'es corrent o banal.

Anglés

Etimologia

Del latin classicus

Prononciacion

/ˈklæ.sɪk/, /ˈklæ.sɪk/

Sillabas

cla|sic

Adjectiu

classic (plural: classics

1. classic