brilhant

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

De brilhar.

Prononciacion

lengadocian, gascon /βɾiˈʎan/
escotar « brilhant »
provençau /bʀi'ʎãⁿ/

Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin brilhant brilhants
[βɾiˈʎan] [βɾiˈʎans]
Femenin brilhanta brilhantas
[βɾiˈʎanto̞] [βɾiˈʎanto̞s]

brihant

  1. Que brilha, que lusís.
  2. (per extension) Çò qu'atrach bravament e agradablament los agachs pel luxe, la pompa, la magnificéncia.
    • Una fèsta brilhanta.
  3. (figurat) Qualifica çò qu'es fòrça remarcable dins son genre o que pertòca vivament la ment, l’imaginacion.
    • Se li promèt un brilhant avenidor.
    • Un estil brilhant.

Derivats

Sinonims

Traduccions

Nom comun

Declinason
Singular Plural
brilhant brilhants
[βɾiˈʎan] [βɾiˈʎans]

brihant

  1. Treslús, esclat, lustre.
    • Lo brilhant d’una pèira preciosa.
    • I a de brilhant dins aquel poèma.
  2. Diamant