cluchier

Occitan

Etimologia

Dau bas latin clocca, atestat au segle VII, que ven dau gallés *clocca (clòcha / cluecha, campana)

Prononciacion

[klyʧjɛ'], /klyʧjɛ'/ (nau-lemosin)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
cluchier	cluchiers
[klyʧjɛ]	[klyʧjɛ]

cluchier masculin (auvernhat), (lemosin), (vivaroaupenc)

1. Arquit. Torn de 'na egleisa ente i son suspendudas las clochas.

Variantas dialectalas

• clochier (nòrd occitan)
• cluchar / clòchar (auvernhat)
• cloquièr (sud occitan)

Vejatz tanben

• clòcha
• cluecha
• campana
• senhal

Reviradas

alemand: Glockenturm (de) masculin anglés: steeple (en), bell tower (en) breton: kloc'hdi (br) catalan: campanar (ca) masculin chèc: zvonik (cs) espanhòl: campanario (es) masculin esperanto: sonorilturo (eo)

francés: clocher (fr) masculin grèc: καμπαναριό (el) italian: campanile (it) masculin neerlandés: klokkentoren (nl) ongrés: harangtorony (hu) portugués: campanário (pt) masculin sicilian: campanaru (scn) masculin