concomitant
Occitan 
Etimologia
- Del vèrbe latin concomitari « acompanhar », del prefixe con- (« ensemble ») e de comitari (« èsser ligat »).
Prononciacion
[kunkumiˈtan]
Sillabas
con|co|mi|tant
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | concomitant | concomitants |
[kunkumiˈtan] | [kunkumiˈtans] | |
Femenin | concomitanta | concomitantas |
[kunkumiˈtanto̞] | [kunkumiˈtanto̞s] |
concomitant
- Simultanèu ; qu'acompanha o que se debana dins un meteis temps.
- Coïncident amb quicòm mai que sembla èsser correlat per endevenida o qu'es considerat coma principal, concordant o avent la metiessa causa.
Sinonims
Parents
Traduccions
Anglés 
Etimologia
- Del vèrbe latin concomitari « acompanhar », del prefixe con- (« ensemble ») e de comitari (« èsser ligat »).
Prononciacion
RU [kənˈkɒmɪtənt] , EUA [kənˈkɑːmətənt]
Sillabas
con|co|mi|tant
Adjectiu
concomitant (Plural: concomitants)
Catalan 
Etimologia
- Del vèrbe latin concomitari « acompanhar », del prefixe con- (« ensemble ») e de comitari (« èsser ligat »).
Prononciacion
Espanha (Barcelona) : escotar « concomitant »
Prononciacion
Sillabas
con|co|mi|tant
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | concomitant | concomitants |
Femenin | concomitanta | concomitantes |
concomitant
Francés 
Etimologia
- Del vèrbe latin concomitari « acompanhar », del prefixe con- (« ensemble ») e de comitari (« èsser ligat »).
Prononciacion
[kɔ̃kɔmitɑ̃]
Sillabas
con|co|mi|tant
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | concomitant | concomitants |
[kɔ̃kɔmitɑ̃] | [kɔ̃kɔmitɑ̃] | |
Femenin | concomitante | concomitantes |
[kɔ̃kɔmitɑ̃t] | [kɔ̃kɔmitɑ̃t] |
concomitant