cordurièra

Occitan

Etimologia

De cordurar amb lo sufix -ièr.

Prononciacion

/kuɾðyˈɾjɛ/, /kuɾðyˈɾjɛ/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
cordurièra	cordurièras
[kuɾðyˈɾjɛɾo̞]	[kuɾðyˈɾjɛɾo̞s]

cordurièra femenin, (equivalent masculin: cordurièr)

1. Persona que practica la cordura, que lo mestièr es de far de vestits.
2. Persona qu'inventa de costums.

Variantas dialectalas

• corduriera

Sinonims

• costuriera / costurièra
• sartressa

Forma d'adjectiu

cordurièra

1. Femenin singlar de cordurièr.