creditor
Occitan 
Etimologia
- Del latin creditor
Prononciacion
[kɾeðiˈtu] , provençau [kʀediˈtu]
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | creditor | creditors |
[kɾeðiˈtu] | [kɾeðiˈtus] | |
Femenin | creditritz | creditrises |
[kɾeðiˈtɾitz] | [kɾeðiˈtɾizes] |
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | creditor | creditors |
[kɾeðiˈtu] | [kɾeðiˈtus] | |
Femenin | crediora | creditoras |
[kɾeðiˈtuɾo̞] | [kɾeðiˈtuɾo̞s] |
creditor masculin
- (finança) Relatiu al deute tenguts per las institucions prestairises.
Sinonims
Parents
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
creditor | creditors |
[kɾeðiˈtu] | [kɾeðiˈtus] |
creditor masculin (equivalent femenin creditritz / creditora)
Sinonims
Traduccions
Anglés 
Etimologia
- Del latin creditor
Prononciacion
[ˈkɹɛdɪtəɹ]
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
creditor | creditors |
[ˈkɹɛdɪtəɹ] | [ˈkɹɛdɪtəɹz] |
creditor
Catalan 
Etimologia
- Del latin creditor
Prononciacion
Espanha (Barcelona) : escotar « creditor »
Prononciacion
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
creditor | creditors |
creditor masculin (equivalent femenin creditora)