crèdit
Occitan
Etimologia
- Del latin creditum, supin del vèrb credo. D'un biais literari la cresença que lo manlevaire poirá remborsar.
Prononciacion
/'kɾɛðit/ França (Bearn) : escotar « crèdit »
Sillabas
crè|dit
Nom comun
crèdit masculin
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| crèdit | crèdits |
| [kɾɛðit] | [kɾɛðits] |
- Reputacion d’èsser solvable e de pagar coma cal, que fa que s'encontra aisidament a empruntar.
- Autorizacion a prene dins una caissa, o de manlevar a una banca, la quita soma, o tot l’argent qu'ai besonh.
- (comptabilitat) partida d’un compte ont s'escrit çò que se deu a qualqu’un o çò que se recep de qualqu’un.
- (finança, banca) Activitat bancària de collècta e de prèst d’argent amb interès.
- (per metonimia) Delai de remborsament d’un ben vendut a un crèdit.
- Societat de prèst sus mòbles o immòbles.
- Etabliment de crèdit. - Crèdit fonzièr. - Crèdit agricòl.
- (administracion) Soma balhada sul budgèt, per un usatge determinat.
- (figurat) Autoritat ; influéncia ; consideracion.
- Fisança que s'inspira.
- Atribucion d'una idèa, d'una òbra, a son autor ; reconeissença de la qualitat d'autor.
Sinonims
Parents
Traduccions
Catalan
Etimologia
- Del latin creditum, supin del vèrb credo. D'un biais literari la cresença que lo manlevaire poirá remborsar.
Prononciacion
Espanha (Barcelona) : escotar « crèdit »
Prononciacion
/ˈkɾɛðit/
Sillabas
crè|dit
Nom comun
crèdit masculin
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| crèdit | crèdits |