critica

Occitan

Etimologia

Del grèc ancian κρίνω, « jutjar ».

Prononciacion

[kɾi'tikɔ], /kɾi'tikɔ/

Nom comun 1

Declinason
Singular	Plural
critica	criticas

critica femenin

1. Art de jutjar las òbrs de ment.
2. (Jornalisme) Article donant las apreciacions de son autor sus un libre, un film, etc
3. Jutjament negatiu al respècte de quicòm o qualqu’un.
4. (Filosofia) Determinacion dels limits d’un concèpte o d’una facultat.

Nom comun 2

Declinason
Singular	Plural
critica	criticas

critica masculin o femenin, (plurals: criticas)

1. Persona qu'exercís la critica

Forma d'adjectiu

critica femenin

1. Femenin singular de critic

Forma de vèrb

critica

1. Tresena persona del singular al present de l'indicatiu de criticar.
2. Segonda persona del singular a l'imperatiu afirmatiu de criticar.

Parents

• critics
• critic
• criticar

Italian

Etimologia

Del grèc ancian κρίνω, « jutjar ».

Prononciacion

['kri.ti.ka], /'kri.ti.ka/

Forma de nom comun

critica femenin

1. Femenin de critic

Espanhòl

Etimologia

Del grèc ancian κρίνω, « jutjar ».

Prononciacion

[kɾi'tika], /kɾi'tika/

1. Tresena persona del singular al present de l'indicatiu de criticar.
2. Segonda persona del singular a l'imperatiu de criticar.

Portugués

Etimologia

Del grèc ancian κρίνω, « jutjar ».

Prononciacion

[kɾi'ʈʃika], /kɾi'ʈʃika/

1. Tresena persona del singular al present de l'indicatiu de criticar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu positiu de criticar.