culminar

Occitan

Etimologia

Del latin culminare « metre lo biscre, coronar » amb lo sufix -ion.

Prononciacion

/kylmiˈna/, /kylmiˈna/

Vèrb

culminar

1. (Astronomia) Se ditz d'un astre al aténher sa mai granda nautor per son passatge al meridian.
2. (Geografia) Èsser a son punt culminant.
3. (Sens figurat) Atenher un maximum en talha, en fòrça, en poder, en reng, etc

Derivats

• culminacion
• culminant
• culminicòla

Traduccions

alemand: kulminieren (de) anglés: culminate (en) basc: catalan: culminar (ca)

espanhòl: culminar (es) francés: culminer (fr) italian: culminare (it) portugués: culminar (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin culminare « metre lo biscre, coronar » amb lo sufix -ion.

Prononciacion

Oriental: /kuɫmiˈna/, /kuɫmiˈna/

Occidental: nord-occidental /kuɫ.miˈna/, /kuɫ.miˈna/, valencian /kuɫmiˈnaɾ/, /kuɫmiˈnaɾ/, /kuɫmiˈna/, /kuɫmiˈna/

Vèrb

culminar

1. culminar ^(oc)
2. Acabar quicòm amb succès

Espanhòl

Etimologia

Del latin culminare « metre lo biscre, coronar » amb lo sufix -ion.

Prononciacion

/kulmiˈnaɾ/, /kulmiˈnaɾ/

Vèrb

culminar

1. culminar ^(oc)
2. Acabar quicòm amb succès

Portugués

Etimologia

Del latin culminare « metre lo biscre, coronar » amb lo sufix -ion.

Prononciacion

Portugal /kuɫmiˈnaɾ/, /kuɫmiˈnaɾ/

Brasil /kʊwmĩˈnaɾ/, /kʊwmĩˈnaɾ/, /kuwmiˈna/, /kuwmiˈna/

Vèrb

culminar

1. culminar ^(oc)