deca

Occitan

Etimologia

Malèu del latin decido (« falhir, mancar »).

Prononciacion

[deˈko̞], /deˈko̞/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
deca	decas
[deˈko̞]	[deˈko̞s]

deca femenin

1. Imperfeccion sus o dins quicòm.

Derivats

• decar

Sinonims

• defaut
• tara
• manca

Traduccions

alemand: Makel (de) anglés: imperfection (en), flaw (en), fault (en) basc: makur (eu), makurgune (eu) catalan: defecte (ca), falta (ca)

espanhòl: defecto (es), falta (es) francés: défaut (fr), tare (fr) italian: mancanza (it), difetto (it) portugués: falta (pt), revelia (pt)

Forma de vèrb

deca

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de decar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de decar