manca

Occitan

Etimologia

De mancar

Prononciacion

[ˈmaŋko̞], /ˈmaŋko̞/

França (Bearn) : escotar « manca »

Sillabas

man|ca

Nom comun

manca femenin

Declinason
Singular	Plural
manca	macas
[ˈmanko̞]	[ˈmanko̞s]

1. Abcéncia, defaut, omission; fach de mancar.

Sinonims

• mancança
• defaut

Traduccions

alemand: Fehler (de), Manko (de), Mangel (de) anglés: absence (en), lack (en), shortage (en), shortcoming (en), deficiency (en), defect (en), flaw (en), gap (en), want (en) catalan: manca (ca), mancança (ca), falta (ca), fretura (ca), escassetat (ca)

espanhòl: falta (es), escasez (es) francés: manque (fr) italian: mancanza (it) basc: falta (eu), eza (eu) portugués: falta (pt)

Preposicion

manca

1. Introduch lo temps que deu s'escòrrer per marcar l'ora al pic.
   • Son uèit oras manca un quart.
   • Son sièis oras manca tres.

Forma de vèrb

manca

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de mancar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de mancar

Catalan

Etimologia

Del latin mancus

Prononciacion

oriental [ˈmaŋkə], /ˈmaŋkə/

occidental [ˈmaŋka], /ˈmaŋka/

Sillabas

man|ca

Nom comun

manca femenin (masulinizacion: manc)

Declinason
Singular	Plural
manca	maques

1. manpòta, desbraçada

Forma d'adjectiu

manca

1. Femenin singular de manc

Forma de vèrb

manca

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de mancar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de mancar

Espanhòl

Prononciacion

[ˈmaŋka], /ˈmaŋka/

Forma d'adjectiu

manca

1. Femenin singular de manco

Italian

Etimologia

Del latin mancus

Prononciacion

[ˈmaŋka], /ˈmaŋka/

Sillabas

man|ca

Nom comun

manca femenin

Declinason
Singular	Plural
manca	mache

1. la man esquèrra

Forma d'adjectiu

manca

1. Femenin singular de manco

Forma de vèrb

manca

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de mancare
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de mancare