Occitan

Etimologia

Del latin dispensa, participi passat neutre substantivat de dispendere (« pesar en distribuissent », d'ont « distribuir ») que ven de dispendium(« còst, despensa »).

Prononciacion

/des'pensɔ/, /des'pensɔ/

Sillabas

des|pen|sa

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
despensa	despensas
[des'pensɔ]	[des'pensɔs]

despensa femenin

L’argent que se gasta per que quicòm se pòsca realizar.
(Figurat) Utilizacion que se fa de son temps, de sos esfòrces per obténser quicòm.
- Despensa fisica
Pèça ont se serra las sèrvas de manjar.

Sinonims

argent qu'òm gasta

còst

sèrva de manjar

Traduccions

argent qu'òn gasta

sèrva de denadas

alemand: Speisekammer ^(de), Vorratskammef ^(de)
anglés: cellar ^(en)
basc:
catalan: rebost ^(ca)

espanhòl: cilla ^(es), cillero ^(es), bodega ^(es)
francés: cellier ^(fr)
italian:
portugués: adega ^(pt), despensa ^(pt)

Forma de vèrb

despensa

Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de despensar
Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de despensar

Portugués