escrupul

Occitan

Etimologia

Del latin scrupulus « pèira pichona ponchuda » e al figurat « sentiment d'inquietus, embarràs, consir ».

Aquela pèira que enserida dins las espardelhas incomodava lo legionaris romans.

Prononciacion

/eskɾyˈpyl/, /eskɾyˈpyl/, provençau /eskʀyˈpyl/, /eskʀyˈpyl/

França (Bearn) : escotar « escrupul »

Sillabas

es|cru|pul

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
escrupul	escrupuls
[eskɾyˈpyl]	[eskɾyˈpyls]

escrupul masculin

1. Dobte o esitacion que se sentís amb la paur de far mal o s'èsser importun.
2. (mesuras ancianas) Pichon pes de 24 grans. De simbòl s e ℈.
3. (mesuras ancianas) A Roma, 24a partida de l'ora.

Derivats

• escrupulós
• escrupulosament
• sens escrupul