escupir

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Probablament del bas latin *exconspŭĕre, derivat de conspŭĕre, e aqueste de spuĕre.

Prononciacion

/eskyˈpi/

França (Bearn) : escotar « escupir »

Sillabas

es | cu | pir (3)

Vèrb

escupir

  1. Lançar d'escupinha amb la boca.

Variantas dialectalas

Derivats

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu escupir
Gerondiu escupissent
Participi passat
singular plural
masculin escupit escupits
femenin escupida escupidas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present escupissi escupisses escupís escupissèm escupissètz escupisson
Imperfach escupissiái escupissiás escupissiá escupissiam escupissiatz escupissián
Preterit escupiguèri escupiguères escupiguèt escupiguèrem escupiguèretz escupiguèron
Futur escupirai escupiràs escupirà escupirem escupiretz escupiràn
Condicional escupiriái escupiriás escupiriá escupiriam escupiriatz escupirián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present escupisca escupiscas escupisca escupiscam escupiscatz escupiscan
Imperfach escupiguèsse escupiguèsses escupiguèsse escupiguèssem escupiguèssetz escupiguèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu escupís ! escupiscam ! escupissetz !
Negatiu escupiscas pas ! escupiscam pas ! escupiscatz pas !

Espanhòl

Etimologia

Probablament del bas latin *exconspŭĕre, derivat de conspŭĕre, e aqueste de spuĕre.

Prononciacion

/eskuˈpiɾ/

escotar « escupir »

Vèrb

escupir

  1. Escupir.