fúger

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *fūgīre, en latin classic fūgĕre.

Prononciacion

[ˈfyd͡ʒe], /ˈfyd͡ʒe/ (lengadocian)

Sillabas

fú | ger (2)

Vèrb

fúger (lengadocian) (auvernhat)

1. S'alunhar rapidament per paur, s'escapar.

Variantas dialectalas

• fugir
• huéger (gascon)
• húger (gascon)
• hugir (gascon)

Reviradas

alemand: fliehen (de) anglés: to run away (en), to flee (en) catalan: fugir (ca) espanhòl: huir (es) francés: fuir (fr)

italian: fuggire (it) portugués: fugir (pt) romanés: a fugi (ro) sicilian: fùjiri (scn)