fugir

Un article de Wikiccionari.
Veire tanben : fügir

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *fūgīre, en latin classic fūgĕre.

Prononciacion

/fyˈd͡ʒi/, /fyˈʒi/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « fugir »

Vèrb

fugir

  1. S'alunhar rapidament per paur, s'escapar.

Variantas dialectalas

Derivats

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu fugir
Gerondiu fugissent
Participi passat
singular plural
masculin fugit fugits
femenin fugida fugidas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present fugissi fugisses fugís fugissèm fugissètz fugisson
Imperfach fugissiái fugissiás fugissiá fugissiam fugissiatz fugissián
Preterit fugiguèri fugiguères fugiguèt fugiguèrem fugiguèretz fugiguèron
Futur fugirai fugiràs fugirà fugirem fugiretz fugiràn
Condicional fugiriái fugiriás fugiriá fugiriam fugiriatz fugirián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present fugisca fugiscas fugisca fugiscam fugiscatz fugiscan
Imperfach fugiguèsse fugiguèsses fugiguèsse fugiguèssem fugiguèssetz fugiguèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu fugís ! fugiscam ! fugissetz !
Negatiu fugiscas pas ! fugiscam pas ! fugiscatz pas !

Catalan

Etimologia

Del latin vulgar *fūgīre, en latin classic fūgĕre.

Prononciacion

/fuˈʒi/ (oriental), /fuˈd͡ʒi/ (nòrd occidental), /fuˈd͡ʒiɾ/ (valencian)

Vèrb

fugir

  1. Fugir.

Portugués

Etimologia

Del latin vulgar *fūgīre, en latin classic fūgĕre.

Prononciacion

/fuˈʒiʁ/, /fuˈʒi/ (Brasil), /fuˈʒiɹ/, /fuˈʒi/ (Sao Paulo), /fuˈʒiɻ/, /fuˈʒi/ (sud de Brasil), /fuˈʒiɾ/ (Portugal)

Portugal (Porto) : escotar « fugir » Estats Units d'America : escotar « fugir »

Vèrb

fugir

  1. Fugir.