fauta

Occitan

Etimologia

Del bas latin fallita tirat del vèrb fallere (« falhir », « enganar »).

Prononciacion

/ˈfawtɔ/, /ˈfawtɔ/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
fauta	fautas
[ˈfawtɔ]	[ˈlawtɔs]

fauta femenin

1. Accion, paraula o omission contra una lei, une règla, un usatge, una convenéncia.
2. (religion) Pecat
3. (Espòrt) Infraccion all reglament d'un esport determinat

Sinonims

• pèca

Derivats

• fautar

Traduccions

anglés: mistake (en) catalan: culpa (ca), falta (ca) francés: faute (fr)

Catalan

Etimologia

Del bas latin fallita tirat del vèrb fallere (« falhir », « trompar »).

Prononciacion

[?]

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
fauta	fautes

fauta femenin

1. fauta

Francés

Etimologia

Del bas latin fallita tirat del vèrb fallere (« falhir », « trompar »).

Prononciacion

/fo.ta/, /fo.ta/

Forma de vèrb

fauta

1. Tresena persona del singular del preterit del vèrb fauter.