Occitan

Etimologia

Del latin culpa

Prononciacion

lengadocian, gascon /ˈkylpo̞/

provençau /ˈkylpə/

Sillabas

cul|pa

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular	Plural
culpa	culpas
[ˈkylpo̞]	[ˈkylpo̞s]

culpa femenin

Fauta mai o mens grèva comesa volontàriament.
(cristianisme) Pecat, per accion o omission voluntària, contra la lei de Dieu.

Variantas dialectalas

colpa

Derivats

Parents

Sinonims

fauta
pecat

Traduccions

alemand: Schuld ^(de)
anglés: fault ^(en), blame ^(en), offence ^(en) (religion)
basc:
catalan: culpa ^(ca)

espanhòl: culpa ^(es)
francés: fauta ^(fr), coulpe ^(fr) (religion)
italian: colpa ^(it)
portugués: culpa ^(pt)

Forma de vèrb

culpa

Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de culpar.
Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de culpar.

Catalan

Etimologia

Del latin culpa

Prononciacion

oriental /ˈkuɫpə/

occidental /ˈkuɫpa/

Sillabas

cul|pa

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
culpa	culpes

culpa femenin

culpa ^(oc)

Forma de vèrb

culpa

Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de culpar.
Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de culpar.

Espanhòl

Etimologia

Del latin culpa

Prononciacion

Peninsular: /ˈkulpa/

American: naut /ˈkulp(a)/, bas /ˈkulpa/

Sillabas

cul|pa

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
culpa	culpas

culpa femenin

culpa ^(oc)

Forma de vèrb

culpa

Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de culpar.
Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de culpar.

Portugués

Etimologia

Del latin culpa

Prononciacion

Portugal /ˈkuɫpɐ/

Brasil /ˈkuwpɐ/, bas /ˈkuwpə/

Sillabas

cul|pa

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
culpa	culpas

culpa femenin

culpa ^(oc)

Forma de vèrb

culpa

Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de culpar.
Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de culpar.