foncion

Occitan

Etimologia

Del latin functio (« compliment, realizacion »).

Prononciacion

• /fun'sju/, /fun'sju/

Sillabas

fon | cion (2)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
foncion	foncions
[fun'sju]	[fun'sjus]

foncion

1. Activitat que tend cap un objectiu determinat.
   • La foncion del fornièr es de far lo pan.
2. (particular) Ensemble de las obligacions e devers ligats a l’exercici d’un pòste administratiu.
3. (par extension) La quita carga, lo quita emplec.
4. (biologia) (medecina) Ensemble de las proprietats activas d'un organ al sen de l'èsser vivent.
   • La foncion glicogenica del fètge.
   • Las foncions digestivas.
5. (analisi) Sinonime de « aplicacion ».
6. (analisi) Relacion entre dos ensembles $E$ e $F$ que, per tot element de $E$, fa correspondre al mens un element de $F$.
7. (programacion) Transformacion d’un objècte en un autre objècte.
8. (particular) (programacion) Sosprograma que rebat un resultat.
9. (psicologia) Ensemble d'operacions que podon èsser mobilizadas per las activitats psiquicas e que'n son caracteristicas.
   • La foncion imaginativa.

Traduccions

alemand: Funktion (de) anglés: fonction (en) catalan: funció (ca) dalmate: functiaun (dlm) francés: fonction (fr)

italian: funzione (it) neerlandés: functie (nl) portugués: função (pt) espanhòl: función (es)