front

Veire tanben : frònt

Occitan

Etimologia

Del latin frons.

Prononciacion

/fɾun/, /fɾun/

França (Bearn) : escotar « front »

Sillabas

front

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
front	fronts
[fɾun]	[fɾuns]

front masculin

1. Anat. Part nauta de la cara entre los tempes.

Variantas dialectalas

• frònt (provençal), (auvernhat), (vivaroaupenc)

Traduccions

alemand: Stirn (de) femenin anglés: forehead (en) arabi: جبهة (ar) femenin (jabha) catalan: front (ca) masculin còrs: fronti (co) masculin espanhòl: frente (es) masculin finlandés: otsa (fi) francés: front (fr) masculin

georgian: შუბლი (ka) hunde: mbumo (hke) mapuche: ṯoḻ (arn) lardil: nguda (lbz) rus: лоб (ru) masculin sami del nòrd: gállu (se) sicilian: frunti (scn) masculin wardaman: yimirr (wrr)