fusta

Un tròç de fusta

Occitan

Etimologia

Del latin fūstis « baston ».

Prononciacion

[ˈfystɔ], /ˈfystɔ/

Lengadocian : escotar « fusta »

Sillabas

fus | ta (2)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
fusta	fustas
[ˈfysto]	[ˈfystos]

fusta femenin

1. Substància dura e fibrosa constitutiva del tronc e de las brancas dels arbres.
2. Peça alongada que servís per bastir un fustatge.

Variantas dialectalas

• husta (gascon)

Derivats

• fustam
• fustariá
• fustatge
• fustièr

Traduccions

afrikaans: hout (af) alemand: Holz (de) neutre anglés: wood (en) (1), lumber (en) (1), beam (en) (2). bas sorab: drjewo (dsb) neutre basc: zur (eu) breton: koad (br) catalan: fusta (ca) femenin espanhòl: madera (es) femenin esperanto: ligno (eo)

francés: bois (fr) masculin; poutre (fr) femenin francoprovençau/arpitan: bouès (frp) indonesian: kayu (id) italian: legno (it) masculin naut sorab: drjewo (hsb) neutre neerlandés: hout (nl) portugués: madeira (pt) femenin sicilian: lignu (scn) masculin

Catalan

Etimologia

Del latin fūstis « baston ».

Prononciacion

[ˈfustə], /ˈfustə/ (oriental), [ˈfusta], /ˈfusta/ (occidental)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
fusta	fustes
[ˈfustə]	[ˈfustəs]

fusta femenin

1. Fusta.