garric
Occitan
Etimologia
D’un preroman non indoeuropeu karr-, del sud e sud-oèst d’Euròpa, amb sufix tepicament celtic per donar un nom mascle.
Prononciacion
- lengadocian /ɡaˈrik/
- escotar « garric »
- peovençau /ɡaˈʀik/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| garric | garrics |
| [gaˈrik] | [gaˈrits] |
garric masculin
- Bot. Arbre del genre Quercus e de la familha de las Fagaceae.
- Lo brugueton maurèl, al ferum envejat,
- Demest los abajons s'es remicolejat,
- Jos lo soc d'un garric desprovesit de rama (Plaser de tardor, poèma de Clovís Ròcas)
Sinonims
Parents
Variantas dialectalas
- casso (gascon)
- casse (gascon)
- jarric (bas lemosin)
- chassanh (lemosin)
- chaine (lemosin)
- chasnhe (lemosin)
- rover (lemosin)