garric

Fuèlhas e fruches del garric

Occitan

Etimologia

D’un preroman non indoeuropeu karr-, del sud e sud-oèst d’Euròpa, amb sufix tepicament celtic per donar un nom mascle.

Prononciacion

lengadocian, gascon /ɡaˈrik/, /ɡaˈrik/

provençau /ɡaˈʀik/, /ɡaˈʀik/

escotar « garric »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
garric	garrics
[gaˈrik]	[gaˈrits]

garric masculin

1. (botanica) Arbre del genre Quercus e de la familha de las Fagaceae.

   Lo brugueton maurèl, al ferum envejat,

   Demest los abajons s'es remicolejat,

   Jos lo soc d'un garric desprovesit de rama (Plaser de tardor, poèma de Clovís Ròcas)

   1. (especialament, (gascon) , (provençau) ) quercus coccifera
   2. (especialament, (lengadocian) ) Quercus robur, Quercus alba, Quercus pubescens

Sinonims

• casse / casso
• cassanh / chassanh / chaine / chasnhe (lemosin)'
• roire / rover

Parents

• garriga

Variantas dialectalas

• jarric (bas lemosin)

Traduccions

alemand: Eiche (de) femenin anglés: oak (en) catalan: roure (ca) masculin chèc: dub (cs) espanhòl: roble (es) masculin francés: chêne (fr) masculin

italian: quercia (it) femenin portugués: carvalho (pt) masculin romanés: stejar (ro) naut sorab: dub (hsb) masculin sicilian: cerza (scn) femenin