glüschanter

Romanch

Etimologia

De glüsch amb lo sufix causatiu -anter.

Prononciacion

[ʎyʒanˈter], /ʎyʒanˈter/

Vèrb

glüschanter (puter)

1. Far brilhar, lisar.

Conjugason

Puter

Infinitiu	glüschanter
Gerondiu	glüschantand
Participi passat
	singular			plural
masculin	glüschanto			glüschantos
femenin	glüschanteda			glüschantedas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	eau	tü	el ela	nus	vus	els elas
Present	glüschaint	glüschaintast	glüschainta	glüschantains	glüschantais	glüschaintan
Imperfach	glüschantaiva	glüschantaivast	glüschantaiva	glüschantaivans	glüschantaivas	glüschantaivan
Preterit	glüschantet	glüschantettast	glüschantet	glüschantettans	glüschantettas	glüschantettan
Futur	glüschantaro	glüschantarost	glüschantaro	glüschantarons	glüschantaros	glüschantaron
Condicional	glüschantess	glüschantessast	glüschantess	glüschantessans	glüschantessas	glüschantessan
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	eau	tü	el ela	nus	vus	els elas
Present	glüschainta	glüschaintast	glüschainta	glüschaintans	glüschaintas	glüschaintan
Imperfach	glüschantess	glüschantessast	glüschantess	glüschantessans	glüschantessas	glüschantessan
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	eau	tü	el ela	nus	vus	els elas
	—	glüschainta !	—		glüschantè !	—
Nòtas