ibridacion

Occitan

Etimologia

De ibrid amb lo sufixe -acion.

Prononciacion

/ibɾida'sju/, /ibɾida'sju/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
ibridacion	ibridacions
[ibɾida'sju]	[ibɾida'sjus]

ibridacion masculin singular

1. (Biologia) (Genetica) Crosament per la generacion sexuada d'individús de dos tipes (varietats, sosespècias, espècis, genres...) diferents; l'ibridacion pòt èsser naturala o artificiala.
2. (Automobila) Associacion de doas tecnicas de motorizacion permetent de realizar la propulsion d’un veïcul automobil.

Derivats

• ibrid
• ibridar

Traduccions

alemand: anglés: hybridisation (en), hybridization (en) basc: catalan: chèc: danés: espanhòl: esperanto: estonian: francés: hybridation (fr) indi: indonesian:

gaelic irlandés: italian: ibridazione (it) leton: lituanian: neerlandés: norvegian: ongrés: portugués: romanés: rus: suedés: ucraïnian: