improvisar

Occitan

Etimologia

Del latin imprōvīsus, compausat de in- e de prōvīsus, participi passat de prōvidēre (« prevéser »).

Prononciacion

/impɾuβiˈza/, /impɾuβiˈza/, provençau /ĩⁿpʀuviˈza/, /ĩⁿpʀuviˈza/

Vèrb

improvisar

1. Compausar, sens preparacion e sul pic, de vèrs, un aire de musica, un discors, etc.
2. (per extension) Organizar sens preparacion anteriora.

Derivats

• improvisacion

Traduccions

alemand: improvisieren (de) anglés: improvise (en) basc: inprobisatu (eu) catalan: improvisar (ca)

espanhòl: improvisar (es) francés: improviser (fr) italian: improvvisare (it) portugués: improvisar (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin imprōvīsus, compausat de in- e de prōvīsus, participi passat de prōvidēre (« prevéser »).

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « improvisar »

Prononciacion

Oriental: central /impɾuβiˈza/, /impɾuβiˈza/, balear /impɾoviˈza/, /impɾoviˈza/, /impɾoviˈza/, /impɾoviˈza/

Occidental: nord-occidental /impɾoβiˈza/, /impɾoβiˈza/, valencian /impɾoβiˈzaɾ/, /impɾoβiˈzaɾ/, /impɾoviˈzaɾ/, /impɾoviˈzaɾ/

Vèrb

improvisar

1. improvisar ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin imprōvīsus, compausat de in- e de prōvīsus, participi passat de prōvidēre (« prevéser »).

Prononciacion

Veneçuèla : escotar « improvisar »

Prononciacion

/impɾoβiˈsa/, /impɾoβiˈsa/

Vèrb

improvisar

1. improvisar ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin imprōvīsus, compausat de in- e de prōvīsus, participi passat de prōvidēre (« prevéser »).

Prononciacion

Portugal /ĩpɾuviˈzaɾ/, /ĩpɾuviˈzaɾ/; Brasil /ĩpɾoviˈza(ɾ)/, /ĩpɾoviˈza(ɾ)/

Vèrb

improvisar

1. improvisar ^(oc)