ingrata

Occitan

Etimologia

Del latin ingratus « desagradable, desplasent; qu’a pas de reconeissença ».

Prononciacion

lengadocian, gascon /iŋˈɣɾato̞/, /iŋˈɣɾato̞/

provençau /ĩⁿˈgʀatə/, /ĩⁿˈgʀatə/

Sillabas

in|gra|ta

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular	Plural
ingrata	ingratas
[iŋˈɣɾato̞]	[iŋˈɣɾato̞s]

ingrata femenin, (masculin: ingrat)

1. La que fa pas mòstra de reconeissença, de gratitud.

Derivats

• ingratament

Parents

• grat
• gratitud / ingratitud

Antonims

• reconeishenta / reconeissenta / reconoissenta

Traduccions

alemand: Undankbarer (de) anglés: ungrateful (en), ingrate (en) basc: catalan: ingrata (ca), malagraïda (ca)

espanhòl: ingrata (es), desagradecida (es) francés: ingrate (fr) italian: ingrata (it) portugués: ingrata (pt)

Forma d'adjectiu

ingrata

1. femenin singular de ingrat

Catalan

Etimologia

Del latin ingratus « desagradable, desplasent; qu’a pas de reconeissença ».

Prononciacion

[?]

Sillabas

in|gra|ta

Nom comun

ingrata femenin, (femenin: ingrat)

Declinason
Singular	Plural
ingrata	ingrates

1. ingrata ^(oc)

Forma d'adjectiu

ingrata

1. femenin singular de ingrat

Espanhòl

Etimologia

Del latin ingratus « desagradable, desplasent; qu’a pas de reconeissença ».

Prononciacion

/iŋˈgɾata/, /iŋˈgɾata/

Sillabas

in|gra|ta

Nom comun

ingrata femenin, (femenin: ingrato)

Declinason
Singular	Plural
ingrata	ingratas
[iŋˈɣɾata]	[iŋˈɣɾatas]

1. ingrata ^(oc)

Forma d'adjectiu

ingrata

1. femenin singular de ingrato

Italian

Etimologia

Del latin ingratus « desagradable, desplasent; qu’a pas de reconeissença ».

Prononciacion

/inˈɡrata/, /inˈɡrata/

Sillabas

in|gra|ta

Nom comun

ingrata femenin, (femenin: ingrate)

Declinason
Singular	Plural
ingrata	ingrate
[inˈɡrata]	[inˈɡrate]

1. ingrata ^(oc)

Forma d'adjectiu

ingrata

1. femenin singular de ingrato