ingrat
Aparença
Occitan
Etimologia
- Del latin ingratus « desagradable, desplasent; qu’a pas de reconeissença ».
Prononciacion
- lengadocian, gascon /iŋˈɣɾat/
- provençau /ĩⁿˈgʀat/
Sillabas
in|grat
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : lengadocian, gascon | ||
Singular | Plural | |
Masculin | ingrat | ingrats |
[iŋˈɣɾat] | [iŋˈɣɾats] | |
Femenin | ingrata | ingratas |
[iŋˈɣɾato̞] | [iŋˈɣɾato̞s] |
ingrat
- Qu’a pas de reconeissença, que pren pas en compte los benfachs recebuts.
- Que rend pas las despensas realizada, o que compensa pas l’esforç complit.
- Qu’es pas favorable al desvolopament du talent, que dona pauc d’idèas, en parlant d’un subjècte.
- Desplasent, desagradiu, qu'inspira la desfisança.
Derivats
Parents
Antonims
Traduccions
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian, gascon | |
Singular | Plural |
ingrat | ingrats |
[iŋˈɣɾat] | [iŋˈɣɾats] |
ingrat masculin, (femenin: ingrata)
- Lo que fa pas mòstra de reconeissença, de gratitud.
Traduccions
Catalan
Etimologia
- Del latin ingratus « desagradable, desplasent; qu’a pas de reconeissença ».
Prononciacion
- /iŋˈgɾat/
Sillabas
in|grat
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | ingrat | ingrats |
Femenin | ingrata | ingrates |
ingrat
Nom comun
ingrat masculin, (femenin: ingrata)
Francés
Etimologia
- Del latin ingratus « desagradable, desplasent; qu’a pas de reconeissença ».
Prononciacion
- /ɛ̃ɡʁa/
Sillabas
in|grat
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | ingrat | ingrats |
[ɛ̃ɡʁa] | [ɛ̃ɡʁa] | |
Femenin | ingrate | ingrates |
[ɛ̃ɡʁat] | [ɛ̃ɡʁat] |
ingrat
Nom comun
ingrat masculin, (femenin: ingrate)