mètge

Veire tanben : metge

Occitan

Etimologia

Del latin medicus.

Prononciacion

[ˈmɛd͡ʒe], /ˈmɛd͡ʒe/

França (Bearn) : escotar « mètge »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	mètge	mètges
	[ˈmɛd͡ʒe]	[ˈmɛd͡ʒes]
Femenin	mètja	mètjas
	[ˈmɛd͡ʒo]	[ˈmɛd͡ʒos]

mètge masculin (gascon), (lengadocian)

1. Persona que ten un diplòma per exercir la medecina qui suènha las patologias, las nafras dels pacients.
   • Lo mètge prescriu un remèdi a la pacienta.

Sinonims

• doctor
• medecin

Mots aparentats

• medecina
• medicacion
• medical
• metjar

Variantas dialectalas

• metge (lemosin), (vivaroalpenc)

Reviradas

alemand: Arzt (de) masculin anglés: doctor (en), physician (en), medic (en) catalan: metge (ca) masculin chèc: lékař (cs), doktor (cs) ebrèu: רופא (he) (rofe) eslau ancian: врачь (cu) masculin espanhòl: médico (es) masculin francés: médecin (fr) masculin, docteur (fr) masculin indi: चिकित्सक (hi) italian: medico (it) masculin

naut sorab: lěkar (hsb) masculin polonés: lekarz (pl) masculin romanés: medic (ro), doctor (ro) rus ancian: лѣчьць (orv) masculin, лѣчитель (orv) masculin sard: mèigu (sc), dotore (sc), dutore (sc) eslovac: lekár (sk) suedés: doktor (sv), läkare (sv) ucraïnian: лікар (uk) zolo: umelaphi (zu), udokotela (zu)