manaira

Una manaireta

Occitan

Etimologia

Derivat del latin manus.

Prononciacion

[maˈnajɾo], /maˈnajɾo/

Sillabas

ma | nai | ra

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
manaira	manairas
[maˈnajɾo]	[maˈnajɾos]

manaira femenin

1. Instrument compausat d'un margue e d'un talhant de fèrre plan agusat que servís essencialament per copar de fusta o la lenha.

Variantas dialectalas

• àpia (provençal), (vivaroaupenc)
• destral
• destrau (gascon), (provençal), (lemosin)
• picassa (gascon)
• pigassa (lengadocian), (gascon)
• piòla (gascon)
• picòla (gascon)

Reviradas

alemand: Axt (de) femenin anglés: axe (en), ax (en) bashquir: балта (ba) basc: aizkora (eu) catalan: destral (ca) masculin chewa: nkhwangwa (nya) chovash: пуртӑ (cv) espanhòl: hacha (es) femenin

finlandés: kirves (fi) francés: hache (fr) femenin italian: scure (it) femenin, ascia (it) femenin neerlandés: bijl (nl) polonés: siekiera (pl) femenin suedés: yxa (sv) ucraïnian: сокира (uk) femenin