margue

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar manĭcum, derivat de manĭca « cròc d'abordatge ».

Prononciacion

/ˈmaɾge/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « margue »

Sillabas

mar | gue (2)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
margue margues
[ˈmaɾge] [ˈmaɾges]

margue masculin

  1. Part, generalament estrecha e longa, d'una aisina, un instrument, per ont òm l'aganta per se'n servir.
  2. (lengadocian) Procès verbal.

Variantas dialectalas

Traduccions