marrana

Occitan

Etimologia

Del grèc marasmós, derivat de maraínō.

Prononciacion

[mar'rano] França (Bearn) - Gascon : escotar « marrana »

Nom comun

marrana femenin

1. Magror extrèma causada per una malautiá.
2. Epidemia.
3. Malastre.

Traduccions

alemand: anglés: breton: basc: catalan: marasme (ca); epidèmia (ca) alemand: espanhòl: finlandés: francés: indi: ongrés:

indonesian: gaelic irlandés: italian: norvegian: portugués:

Neo-aramèu assirian

Etimologia

→ Etimologia de completar. (Ajustar)

Prononciacion

[maɾːaːna]

Nom comun

marrana masculin

Parents

• marra

Nòta

Forma del dialèct d’Urmia parlat en Armenia. L'ortografia latina es aquela que fuguet utilizada dins las annadas 1930.

Traduccions

• malaut ^(oc) masculin