Occitan

De l'italian maschera (« masqueta ») d’un radical preromanic *maska (« negre »).

mas | que | ta (3)

Nom comun

masqueta femenin

aplech de cuèr, de tèla, de carton... per s’amagar lo morre.
Peça de tèla mantenguda placada sus la boca e lo nas per un correjon o un elastic e utilizat per filtrar l’aire escambiat entre las vias respiratòrias e lo mitan ambiant, o pel manténer esteril, o per se protegir d’una pollucion o malautiá.
Ecran, mantengut al nivèl dels uèis per una veta, utilizat per los isolar de l’aiga o los protegir d’una lutz fòrça viva, de projeccions de matèria.
(Medecina) Partida, fixada sus la cara, d’un aparelh de respiracion forçada.
(Figurat) Aparéncia enganaira sota la quala òm s'amaga, o òm vòl s’amagar.
(Arquitectura) Cara d’òme o de femna escultada, que servís d’ornament.
(Cosmetologia) Produch cosmetic que s'espandís sus la pèl de la cara.
(Informatica) Operanda definissent los bits de gardar o d'espotir dins una operacion de masquetatge.
(Informatica) Cadena de caractèrs utilizada coma expression regulara.
(Industria) (Per elipsi) Masqueta fotografica.
(Electronica) Placa de veire o de metal permetent d’estampar un motiu sus un substrat

masqueta (forma verbala)