mite
Occitan 
Etimologia
Del latin mythos, manlèu del grèc ancian μῦθος, mûthos (« fabla »).
Prononciacion
['mi.te]
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
mite | mites |
['mi.te] | ['mi.tes] |
mite masculin
- Raconte popular allegoric
- Amplificacion populara d'un fenomèn social, d'un eveniment, d'un personatge.[1]
Referéncias
[1] Joan de Cantalausa, Diccionari de Cantalausa, (en linha): [1]
Derivats
Traduccions
Anglés 
Etimologia
Del vielh anglés mīte, del protogermanic *mīton
Prononciacion
[ˈmɑɪt]
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
mite | mites |
[mimite] | [ˈmɑɪt] |
mite femenin
- (zoologia) arna.
- (metrologia) Unitat de mesure de pes, 1/20 grain (3,2 mg).
Catalan 
Etimologia
Del latin mythos, manlèu del grèc ancian μῦθος, mûthos (« fabla »).
Prononciacion
oriental /ˈmi.tə/, occidental /ˈmi.te/
Espanha (Sueca) : escotar « mite » Espanha (Tarragona) : escotar « mite » Espanha (Barcelona) : escotar « mite » escotar « mite »
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
mite | mites |
[mit] |
mite masculin
Francés 
Etimologia
Del neerlandés mejan mīte. Atestat tre lo sègle XIII jos la forma mitte.
Prononciacion
[mit]
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
mite | mites |
[mit] |
mite femenin
- Arna.
Derivats
Italian 
Etimologia
Del latin mitis' (« doç, madur »).
Prononciacion
['mi.te]
Itàlia : escotar « mite »
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | mite | miti |
['mi.te] | ['mi.ti] | |
Femenin | mite | miti |
['mi.te] | ['mi.ti] |
mite masculin o femenin
Categorias :
- occitan
- Mots en occitan eissits d’un mot en latin
- Noms comuns en occitan
- anglés
- Noms comuns en anglés
- catalan
- Mots en catalan eissits d’un mot en latin
- Noms comuns en catalan
- francés
- Mots en francés eissits d’un mot en neerlandés mejan
- Noms comuns en francés
- italian
- Mots en italian eissits d’un mot en latin
- Adjectius en italian
- Insèctes en francés