mite

Occitan

Etimologia

Del latin mythos, manlèu del grèc ancian μῦθος, mûthos (« fabla »).

Prononciacion

['mi.te], /'mi.te/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
mite	mites
['mi.te]	['mi.tes]

mite masculin

1. Raconte popular allegoric
2. Amplificacion populara d'un fenomèn social, d'un eveniment, d'un personatge.^[1]

Referéncias

^[1] Joan de Cantalausa, Diccionari de Cantalausa, (en linha): [1]

Derivats

• mitic
• mitologia

Traduccions

alemand: Mythus (de) anglés: myth (en) catalan: mite (ca) espanhòl: mite (es)

francés: mythe (fr) italian: mito (it) portugués: mito (pt) rus: миф (ru)

Anglés

Etimologia

Del vielh anglés mīte, del protogermanic *mīton

Prononciacion

[ˈmɑɪt], /ˈmɑɪt/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
mite	mites
[mimite]	[ˈmɑɪt]

mite femenin

1. (zoologia) arna.
2. (metrologia) Unitat de mesure de pes, 1/20 grain (3,2 mg).

Catalan

Etimologia

Del latin mythos, manlèu del grèc ancian μῦθος, mûthos (« fabla »).

Prononciacion

oriental /ˈmi.tə/, occidental /ˈmi.te/

Espanha (Sueca) : escotar « mite » Espanha (Tarragona) : escotar « mite » Espanha (Barcelona) : escotar « mite » escotar « mite »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
mite	mites
[mit]

mite masculin

1. mite

Francés

Etimologia

Del neerlandés mejan mīte. Atestat tre lo sègle XIII jos la forma mitte.

Prononciacion

[mit], /mit/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
mite	mites
[mit]

mite femenin

1. Arna.

Derivats

• mité
• miter
• miteux

Italian

Etimologia

Del latin mitis' (« doç, madur »).

Prononciacion

['mi.te], /'mi.te/

Itàlia : escotar « mite »

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	mite	miti
	['mi.te]	['mi.ti]
Femenin	mite	miti
	['mi.te]	['mi.ti]

mite masculin o femenin

1. Doç, suau.
2. indulgent, leugièr.