oelha

Occitan

Etimologia

D'un diminutiu ovĭcŭla del latin ovis.

Prononciacion

[uˈeʎo], /uˈeʎo/

França (Bearn) : escotar « oelha »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
oelha	oelhas
[uˈeʎo]	[uˈeʎos]

oelha femenin (gascon) (lengadocian)

1. Mamifèr romiaire domestic (Ovis aries) de la familha dels ovins, femèla del marran.
2. Nom generic de l'espècia.

Derivats

• oelhièr

Variantas dialectalas

• feda
• fea
• auvelha (lemosin)
• vassiva

Reviradas

albanés: dele (sq) alemand: Schaf (de) neutre anglés: ewe (en) [1]; sheep (en) [2] bulgar: овца (bg) catalan: ovella (ca), (feda (ca)) chèc: ovce (cs) danés: får (da) espanhòl: oveja (es) esperanto: ŝafo (eo) francés: brebis (fr), ouaille (fr)[1]; mouton (fr) masculin [2]

gaelic irlandés: grèc: προβατίνα (el) (probatína) ido: mutono (io) italian: pecora (it) neerlandés: schaap (nl) ongrés: juh (hu) polonés: owca (pl) portugués: ovelha (pt) romanés: oaie (ro) turc: dişi koyun (tr)[1]; koyun (tr)[2] ucraïnian: вівця (uk)