orador

Occitan

Etimologia

Del latin oratōrium.

Prononciacion

/uɾaˈðu/, /uɾaˈðu/

Sillabas

o | ra | dor (3)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
orador	oradors
[uɾaˈðu]	[uɾaˈðus]

orador masculin

1. Relig. Luòc destinat a la pregària.

Variantas

• oratòri

Traduccions

alemand: Hauskapelle (de) femenin anglés: oratory (en) catalan: oratori (ca) masculin

espanhòl: oratorio (es) masculin francés: oratoire (fr) masculin italian: oratorio (it) masculin

Catalan

Etimologia

Del latin orator, deribat del vèrbe orare (« parlar »).

Prononciacion

[?]

Espanha (Barcelona) : escotar « orador »

Sillabas

o | ra | dor (3)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
orador	oradors

orador masculin

1. orator.

Espanhòl

Etimologia

Del latin orator, deribat del vèrbe orare (« parlar »).

Prononciacion

[?]

Colómbia (Cartagena) : escotar « orador »

Sillabas

o | ra | dor (3)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
orador	oradores

orador masculin

1. orator.

Portugués

Etimologia

Del latin orator, deribat del vèrbe orare (« parlar »).

Prononciacion

[?]

Sillabas

o | ra | dor (3)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
orador	oradores

orador masculin

1. orator.