orfanèu

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin tardiu ŏrphănus, e aqueste, del grèc ancian ορφανός (órfanos).

Prononciacion

/uɾfaˈnɛw/

França (Bearn) - Gascon : escotar « orfanèu »

Sillabas

or | fa | nèu (3)

Nom comun

Declinason
Singular Plural
Masculin orfanèu orfanèus
[uɾfaˈnɛw] [uɾfaˈnɛws]
Femenin orfanèla orfanèlas
[uɾfaˈnɛlo] [uɾfaˈnɛlos]

orfanèu masculin (gascon), (provençau)

  1. Una persona qu'a perdut son paire o sa maire, o ben paire e maire.

Adjectiu


orfanèu masculin

  1. qu'a perdut son paire o sa maire, o ben paire e maire.

Variantas dialectalas


Traduccions