paissèl

Occitan

Etimologia

Del bas latin paxillus « pal, estançon ».

Prononciacion

lengadocian /paj'sɛl/, /paj'sɛl/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « paissèl » ]

Sillabas

pais|sèl

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
paissèl	paissèls
[paj'sɛl]	[paj'sɛls]

paissèl (lengadocian), masculin

1. (òrt, arboricultura) Pal que se fica en tèrra a costat d’un arbrilhon, d’una planta e qu'òm estaca ensems e que servís per sosténer o per redreiçar.

Variantas dialectalas

• paishèth (gascon)
• paishon (gascon)

Sinonims

• palisson (provençau)
• gardon (provençau)
• rama

Derivats

• paisselaire
• paisselar
• paisselatge

Traduccions

alemand: Baumpfahl (de) basc: anglés: tree stake (en), vine-prop (en) catalan: perxell (ca), aspre (ca)

espanhòl: rodrigón (es), rodriga (es), tutor (es) francés: échalas (fr), tuteur (fr) italian: palo (it), tutore (it) portugués: haste (pt), vara (pt), tutor (pt)