papir

Occitan

Etimologia

Pel latin papyrus, del grèc ancian πάπυρος, Cyperus papyrus, d’origina escura.

Prononciacion

/paˈpiɾ/, /paˈpiɾ/

Sillabas

pa|pir

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
papir	papirs
[paˈpiɾ]	[paˈpiɾs]

papir masculin

Airal plantat de papirs (Cyperus papyrus)

Fuèlh de papir

Lo papir dich Varille, Musèu Labit (Tolosa)

1. (Botanica) Planta de la familha de las ciperacèas (Cyperaceae). Planta aquatica erbacèa que buta en Egipte long de Nil, que la camba es triangulara e que la rusca servissiá als egipcians ancians per far los fuèlhs qu'utilizavan per escriure.
2. (Per extension) Fuèlh fach amb lo papir.
3. (Per metonimia) Tèxte escrich sus un fuèlh de papir.

Variantas dialectalas

• papirus
• papirús

Derivats

• Lo prefix papiro-
  • papirofag
  • papirofilia
  • papirologia
  • ...

Parents

• papièr / papier / papèr

Traduccions

Convencions internacionalas: cyperus papyrus (conv) (planta) alemand: Papyrus (de), Echter Papyrus (de) (planta), Papyrusstaude (de) (planta) anglés: papyrus (en) basc:

catalan: papir (ca) espanhòl: papiro (es) francés: papyrus (fr) italian: papiro (it) portugués: papiro (pt)

Catalan

Etimologia

Pel latin papyrus, del grèc ancian πάπυρος, Cyperus papyrus, d’origina escura.

Prononciacion

oriental /pəˈpir/, /pəˈpir/, occidental /paˈpiɾ/, /paˈpiɾ/

Sillabas

pa|pir

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
papir	papirs

papir masculin

papir ^(oc), papirus ^(oc), papirús ^(oc)