pargue

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del bas latin parrĭcus.

Prononciacion

/ˈpaɾɣe/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « pargue »

Nom comun

Declinason
Singular Plural
pargue pargues
[ˈpaɾɣe] [ˈpaɾɣes]

pargue masculin

  1. Urban. Espaci de terrenh dobèrt, delimitat e poblat de bòsques, prats e estanhs destinat principalament a l'agradança umana.
  2. Agri. Enclaus per las bèstias, los tropèls de fedas o de vacas.

Variantas dialectalas

Traduccions