pastor

Occitan

Etimologia

Del latin pastor « de pastre ».

Prononciacion

[pasˈtu], /pasˈtu/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
pastor	pastors
[pasˈtu]	[pasˈtus]

pastor masculin, (equivalent femenin: pastora)

1. Persona que mena lo bestial per la pastura.
2. (religion) (figurat) Aquel qu'exercís una autoritat esperitala sus un pòble o sus un grop uman.
   • Jèsus Crist es lo bon pastor.
3. (religion) (absoludament) Persona que ten la foncion de ministre del culte dans la religion protestanta.

Sinonims

• pastre
• bergièr

Reviradas

alemand: Pastor (de) anglés: shepherd (en), pastor (en) basc: pastore (eu) catalan: pastor (ca)

espanhòl: pastor (es), dómine (es) (2) francés: pasteur (fr) italian: pastore (it) portugués: pastor (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin pastōr.

Prononciacion

[pəs'to] (oriental), [pas'toɾ] (valencian)

Sillabas

pas | tor (2)

Nom comun

pastor masculin

Reviradas

• pastre ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin pastōr.

Prononciacion

[pas'tor]

Veneçuèla : escotar « pastor »

Sillabas

pas | tor (2)

Nom comun

pastor masculin, pl. pastores

Reviradas

• pastre ^(oc)