Occitan

Etimologia

Del latin perjurus « menteur »

Prononciacion

lengadocian /peɾˈd͡ʒyɾo̞/

gascon /peɾˈʒyɾo̞/

provençau /peʀˈd͡ʒyʀə/

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
perjura	perjuras
[peɾˈd͡ʒyɾo̞]	[peɾˈd͡ʒyɾo̞s]

perjura femenin, (masculin: perjur)

Femna que fa un perjuri.

Traduccions

alemand: Eidbrüchiger ^(de), Meineidiger ^(de)
anglés: perjurer ^(en)
basc:
catalan: perjura ^(ca)

Forma d'adjectiu

perjura

femenin singular de perjur / perjure

Forma de vèrb

perjura

Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de perjurar.
Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de perjurar.

Catalan

Etimologia

Del latin perjurus « menteur »

Prononciacion

oriental /pərˈʒuɾə/

occidental /peɾˈd͡ʒuɾa/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
perjura	perjures

perjura femenin, (masculin perjur)

perjura ^(oc)

Forma d'adjectiu

perjura

femenin singular de perjur.

Forma de vèrb

perjura

Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de perjurar.
Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de perjurar.

Espanhòl

Etimologia

Del latin perjurus « menteur »

Prononciacion

[?]

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
perjura	perjuras

perjura femenin, (masculin perjuro)

perjura ^(oc)

Forma d'adjectiu

perjura

femenin singular de perjuro.

Forma de vèrb

perjura

Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de perjurar.
Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de perjurar.

Portugués

Etimologia

Del latin perjurus « menteur »

Prononciacion

[?]

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
perjura	perjuras

perjura femenin, (masculin perjuro)

perjura ^(oc)

Forma d'adjectiu

perjura

femenin singular de perjuro.

Forma de vèrb

perjura

Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de perjurar.
Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de perjurar.