pol

Veire tanben : pòl

Occitan

Etimologia

Del latin pullus.

Prononciacion

[pul], /pul/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « pol »

Sillabas

pol (1)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
pol	pols
[pul]	[puls]

pol masculin

1. Ornit. Aucèl mascle de l'espècia Gallus gallus.

Derivats

• polalha
• polalhièr
• polard
• polastre
• polet
• pollambèrt

Variantas dialectalas

• gal
• gau (provençal)
• jau (naut lemosin)

Traduccions

albanés: kokosh (sq) alemand: Hahn (de) masculin anglés: cock (en) (RU), rooster (en) (EUA) basc: oilar (eu) bielorús: певень (be) masculin breton: kilhog (br) catalan: gall (ca) masculin chèc: kohout (cs) espanhòl: gallo (es) masculin esperanto: koko (eo) francés: coq (fr) masculin friolan: gjal (fur) masculin galés: ceiliog (cy) italian: gallo (it) masculin

leton: gailis (lv) lituanian: gaidys (lt) ndau: jongwe (ndc) neerlandés: haan (nl) norvegian: hane (no) ongrés: kakas (hu) polonés: kogut (pl) portugués: galo (pt) masculin romanés: cocoș (ro) masculin rus: петух (ru) masculin suedés: tupp (sv) turc: horoz (tr) ucraïnian: півень (uk) masculin

Catalan

Etimologia

Del latin polus, manlevat al grèc ancian πόλος (pólos) « ais de rotacion ».

Prononciacion

[pɔɫ], /pɔɫ/

Espanha (Barcelona) : escotar « pol »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
pol	pols
[pɔɫ]	[pɔɫs]

pol masculin

1. Pòl.