preceptora

Occitan

Etimologia

Del latin praeceptor « aquel qu'ensenha, mèstre ».

Prononciacion

lengadocian /pɾesetˈtuɾo̞/, /pɾesetˈtuɾo̞/; gascon /pɾesepˈtuɾo̞/, /pɾesepˈtuɾo̞/, provençau /pʀesepˈtuʀə/, /pʀesepˈtuʀə/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
preceptora	preceptoras
[pɾesepˈtuɾo̞]	[pɾesepˈtuɾo̞s]

preceptora femenin (gascon), (equivalent masculi: preceptor)

1. Aquela qu'es encargadq de l’instruccion e de l’educacion d’un enfant, d’un jovent.

Variantas dialectalas

• preceptritz (lengadocian, provençau)

Derivats

• preceptoral
• preceptorat

Traduccions

alemand: Hauslehrerin (de), Erzieherin (de), Lehrerin (de), Praeceptor (de) anglés: preceptor (en) basc: catalan: preceptora (ca)

espanhòl: preceptora (es) francés: préceptrice (fr) italian: precettrice (it) portugués: preceptora (pt) (abans de 1990), precetora (pt) (dempuèi de 1990)

Catalan

Etimologia

Del latin praeceptor « aquel qu'ensenha, mèstre ».

Prononciacion

/ca/, /ca/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
preceptora	preceptoras

preceptora femenin, (equivalent masculin: preceptor)

1. preceptora ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin praeceptor « aquel qu'ensenha, mèstre ».

Prononciacion

/pɾeθepˈtoɾa/, /pɾeθepˈtoɾa/, /pɾesepˈtoɾa/, /pɾesepˈtoɾa/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
preceptora	preceptoras

preceptora femenin (equivalent masculin: preceptor)

1. preceptor ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin praeceptor « aquel qu'ensenha, mèstre ».

Prononciacion

[?]

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
preceptora	preceptoras

preceptora masculin (abans la reforma ortografica de 1990, ara precetora, (equivalent masculin: preceptor)

1. preceptor ^(oc)