Occitan

Etimologia

Del latin praeceptor « aquel qu'ensenha, mèstre ».

Prononciacion

lengadocian /pɾesetˈtu/, /pɾesetˈtu/; gascon /pɾesepˈtu/, /pɾesepˈtu/, provençau /pʀesepˈtuʀ/, /pʀesepˈtuʀ/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
preceptor	preceptors
[pɾesetˈtu]	[pɾesetˈtus]

preceptor masculin

Aquel qu'es encargat de l’instruccion e de l’educacion d’un enfant, d’un jovent. (equivalent femenin: preceptora / preceptritz)
(istòria) President d'una comandariá de templièrs.

Derivats

Traduccions

alemand: Hauslehrer ^(de), Erzieher ^(de), Lehrer ^(de), Praeceptor ^(de)
anglés: preceptor ^(en)
basc:
catalan: preceptor ^(ca)

espanhòl: preceptor ^(es)
francés: précepteur ^(fr)
italian: precettore ^(it)
portugués: preceptor ^(pt) (abans de 1990), precetor ^(pt) (dempuèi de 1990)

Anglés

Etimologia

Del latin praeceptor « aquel qu'ensenha, mèstre ».

Prononciacion

EUA /ˈpɹiːˌsɛptəɹ/, /ˈpɹiːˌsɛptəɹ/

Reialme Unit (Southern England) : escotar « preceptor »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
preceptor	preceptors

preceptor

preceptor ^(oc)
(medecina) Mètge mèstre qu'ensenha la practica al estudients.

Catalan

Etimologia

Del latin praeceptor « aquel qu'ensenha, mèstre ».

Prononciacion

Oriental /pɾəsəpˈto/

Occidental: nord-occidental /pɾesepˈto/, valencian /pɾesepˈtoɾ/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
preceptor	preceptors

preceptor masculin, (equivalent femenin: preceptora)

preceptor ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin praeceptor « aquel qu'ensenha, mèstre ».

Prononciacion

/pɾeθepˈtoɾ/, /pɾeθepˈtoɾ/, /pɾesepˈtoɾ/, /pɾesepˈtoɾ/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
preceptor	preceptores

preceptor masculin (equivalent femenin: preceptora)

preceptor ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin praeceptor « aquel qu'ensenha, mèstre ».

Prononciacion

[?]

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
preceptor	preceptores

preceptor masculin (abans la reforma ortografica de 1990, ara precetor, (equivalent femenin: preceptora)

preceptor ^(oc)