enfant
Salta a la navegació
Salta a la cerca
Occitan 
Etimologia
Del latin infans, infantis (« que parla pas »).
Prononciacion
- lengadocian, gascon [eɱˈfant]
- provençau [ẽⁿˈfãⁿ]
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
enfant | enfants |
[eɱˈfan] | [eɱˈfans] |
enfant masculin (per una filha se pòt dire enfanta)
- Uman de la progenitura o de la generacion seguenta d'un coble de parents.
- Enfant natural o enfant adoptat.
- (Per extension) Descendant, descendanta en linha dirècta e indirècta.
- Sèm totes enfants d'Adam.
- Uman qu'encara atenguèt pas l'adolescéncia.
- Educar son enfant.
veire tanben
Derivats
Traduccions
Francés 
Etimologia
Del latin infans, infantis (« que parla pas »).
Prononciacion
- [ɑ̃.fɑ̃]
- escotar « enfant »
- França (Montpelhièr) : escotar « enfant »
- França (Mülhausen) : escotar « enfant »
- escotar « enfant »
- França (Normandia) : escotar « enfant »
- França : escotar « enfant »
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
enfant | enfants |
[ɑ̃.fɑ̃] |
enfant masculin o femenin