reünion
Occitan
Etimologia
Del latin unio (union) amb lo prefixe -re
Prononciacion
/ɾe.y'nju/
re | ü | nion (3)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| reünion | reünions |
| [ɾe.y'nju] | [ɾe.y'njus] |
reünion femenin
- Accion de sarrar, de reünir de partidas qu'èran estat divizadas, desünidas, isoladas, o lo quita resultat d'aquesta accion.
- (Figurat) Reconciliacion.
- En parlant de feus, de domènis, etc., accion de rejònher una causa desmembrada del tot que n'èra partida; o action de jònher pel primièr còp una causa a una autra.
- Accion d'acampar çò qu'èra estat escampilhat o lo resultat de la quita accion.
- Assamblada de personas
- (Matematicas) Reünion ensemblista, ensemble contenent los eleents dels ensembles considerats, sinonim de union.