rebella

Occitan

Etimologia

Del latin rebellis « que torna far la guèrra, rebèl, que se revòlta ».

Prononciacion

/reβɛl/, /reβɛl/

Sillabas

re|bèl

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
rebella	rebellas
[reβello̞]	[reβello̞s]

rebella (lengadocian), femenin, (equivalent masculin: rebèl, rebelle)

1. La que participa a una rebellion, a una revòlta.
2. La que refusa de se plegar a de règlas de comportament.

Parents

• rebellion
• rebellar

Sinonims

• revoltada
• insomésa

Traduccions

alemand: Rebell (de), Aufrührerin (de) anglés: rebel (en) basc: catalan: rebel (ca)

espanhòl: rebelde (es) francés: rebelle (fr) italian: ribelle (it) portugués: rebelde (pt)

Forma d'adjectiu

rebella

1. femenin singular de rebèl / rebelle.

Forma de vèrb

rebella

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de rebellar
2. Segonda persona del singular de l'imparatiu afirmatiu de rebellar