rebèl

Occitan

Etimologia

Del latin rebellis « que torna far la guèrra, rebèl, que se revòlta ».

Prononciacion

/reβɛl/, /reβɛl/

Sillabas

re|bèl

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	rebèl	rebelles
	[reβɛl]	[reβelles]
Femenin	rebella	rebellas
	[reβello̞]	[reβello̞s]

rebèl

1. Que refusa obesissença a una autoritat legitima o establida.
2. (figurat) Que pòt pas se tractar o pòt se tractar amb fòrça dificultat.
3. (psicologia) Que se determina al respècte de se.

Variantas dialectalas

• rebèlle (gascon, procençau)

Parents

• rebellion
• rebellar

Sinonims

• revoltar
• insomés

Traduccions

alemand: aufrührerisch (de), widerspenstig (de), abtrünnig (de) anglés: insubordinate (en), rebellious (en), recalicitrant (en), rogue (en), wayward (en), disobedient (en), insubordinate (en) basc: catalan: rebel (ca)

espanhòl: rebelde (es) francés: rebelle (fr) italian: ribelle (it) portugués: rebelde (pt)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
rebèl	rebelles
[reβɛl]	[reβelles]

rebèl (lengadocian), masculin, (equivalent femenin: rebella)

1. Lo que participa a una rebellion, a una revòlta.
2. Lo que refusa de se plegar a de règlas de comportament.

Variantas dialectalas

• rebèlle (gascon, procençau)

Parents

• rebellion
• rebellar

Sinonims

• revoltar
• insomés

Traduccions

alemand: Rebell (de), Aufrührer (de) anglés: rebel (en) basc: catalan: rebel (ca)

espanhòl: rebelde (es) francés: rebelle (fr) italian: ribelle (it) portugués: rebelde (pt)